Stecheiche, Steineiche, Essigholz, immergrüne Eiche, europische Lebenseiche (Duitsland), chêne vert, yeuse, crouzé (Frankrijk), holm oak, evergreen oak, holly oak, belote oak (Groot-Brittannië), leccio (Italië), azinho (Portugal).

Quercus ilex L.

Fagaceae.

Rond de Middellandse Zee.

Azijnhout is afkomstig van een altijd groene eikeboom, die 400-500 jaar oud kan worden. Hoogte 15-18 m, maximaal 25 m, met een maximaal 1,8 m dikke stam.

Zaaghout.

Azijnhout heeft niets te maken met azijn, maar is een naamsverbastering die in de loop der jaren heeft plaatsgevonden. De kleur van het kernhout is lichtbruin tot bruin, overeenkomstig andere eikesoorten, soms ook donkerder tot bruinzwart. Het lichter gekleurde spint is niet duidelijk te onderscheiden van het kernhout. Kwartiers gezaagd vertoont azijnhout net als alle andere eikesoorten lichtgekleurde spiegels door de stralen die bijzonder hoog zijn en daardoor erg opvallen. Groeiringen zijn weinig opvallend. Het hout is dicht, hard, zeer sterk en moeilijk te splijten.

loofhout

Recht, golvend en
onregelmatig.

Grof.

850 (800-1100) kg/m3 bij 12% vochtgehalte, vers 900-1250 kg/m3.

Gering.

Zeer langzaam. Tijdens het drogen is het hout gevoelig voor vervormen en scheuren.

Door zijn grotere gewicht en hardheid is azijnhout moeilijker te bewerken dan andere eikesoorten. Bij het schaven van golvende draad wordt aanbevolen de snijhoek tot 20° te reduceren om een glad oppervlak te verkrijgen.

Goed.

Niet bekend.

Goed.

3.

Kernhout moeilijk.

Voornamelijk gebruikt voor technische doeleinden als houten hamers, wielspaken, handspaken, raderwerken en tandwielen. Ook wordt het gebruikt voor slagersblokken en stansblokken. Het is dan echter een vervanger van haagbeuken, dat hiervoor waarschijnlijk de beste houtsoort is.